Iskra

Wśród fioletowych chmur pomiędzy górnym a dolnym podmuchem tkwi Iskra. Zarówno cząsteczki wody, zawiesina drobin jak zarodniki grzybów czy kurz nie są wstanie jej przesunąć. Cumulonimbusy trzymają się z daleka, żeby tylko Jej nie sprowokować.

Niewzruszona Iskra nawet nie zauważa, że wokół niej coś się dzieje.

Trwa w swoim punkcie, czekając na odpowiedni moment. Aż między pyłkiem, kroplą i pustką dostrzeże Inną. Wtedy zespoli się z Nią. Zatańczy na obłokach. Rozjarzy drobiazgi, które je otaczają. A może nawet i dotrą dalej? Znajdą ścieżkę prowadzącą na sam dół?

Ale na razie tylko czeka, nie zwracając uwagi na przetaczający się wokół masyw.

7 thoughts on “Iskra

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *